Nicoline 29 jaar: Op het werk weet niemand ervan, maar ik en mijn man Sander hebben enorme schulden opgebouwd.
Nicoline (secretaresse): Ik hou van mijn werk. Wanneer ik naar mijn werk toe ga kan ik even alle zorgen opzij zetten. Naja, dat is niet altijd helemaal waar. Vorige week was mijn werkgever jarig en de traditie op het werk is dat collega’s dan geld inzamelen om een gezamenlijk cadeau te kopen. Iedereen mag zelf weten wat voor bedrag je geeft. Toen de envelop op mijn bureau werd neergelegd werd ik weer even herinnerd aan mijn thuissituatie. Ik zag collega’s briefjes van 10 en zelfs 20 euro in de envelop stoppen. Toen ik mijn portemonnee tevoorschijn haalde brak het zweet me uit. Geen één briefje, slechts een paar muntjes! Maar al zou ik een briefje hebben, dan had ik het nog niet kunnen missen. Op het werk weet niemand ervan, maar ik en mijn man Sander hebben enorme schulden opgebouwd.
‘Niemand weet ervan, een sociaal leven heb ik niet meer’
Het begon allemaal een jaar geleden. Sander en ik waren net getrouwd na een relatie van 4 jaar. We hadden een rijk en sociaal leven en hoefden ons geen zorgen te maken om de financiën. Sander had een goede baan als advocaat en verdiende bakken met geld. We gaven regelmatig een feestje bij ons thuis en gingen bijna dagelijks uit eten. Ik hoefde niet te werken maar ik wilde niet afhankelijk zijn van zijn inkomsten. Ik ben altijd bij hetzelfde bedrijf blijven werken als waar ik nu werk. Eerst parttime, maar nu is het noodzakelijk dat ik fulltime werk. Sander is een jaar geleden ontslagen van zijn werk. Het precieze verhaal weet ik niet, maar een cliënt van hem heeft hem toen beschuldigd van bedreigingen. Sander kreeg helaas ongelijk en moest per direct vertrekken met een hoge boete die hij zijn cliënt moest betalen. Sindsdien zit hij thuis en is hij depressief.
Een baan als advocaat zit er momenteel niet in en ik vraag me af of dat ooit nog zo zal zijn. Zo’n beschuldiging is natuurlijk niet niks en al helemaal niet als advocaat. Ik heb zo vaak tegen hem gezegd dat hij dan moet uitkijken naar iets anders, maar dat wil hij niet. Volgens hem is zijn jarenlange studie dan helemaal voor niets geweest. Ik denk dat hij niet onder ogen wil zien dat het helemaal is misgegaan. Ook houdt hij de schijn op naar buitenstaanders. Onze vrienden, familie, mijn werkgever en zelfs onze ouders denken dat hij een lange sabbatical heeft ingelast.
Momenteel hebben we een schuld van meer dan dertigduizend euro. Mede door de boete die Sander aan zijn cliënt heeft moeten betalen, maar ook omdat hij uit frustratie en verveling is gaan gokken. We zijn onlangs verhuisd naar een huurwoning omdat we de hypotheek niet meer konden betalen met alleen mijn inkomsten. Deurwaarders hebben we al geregeld over de vloer gehad, verschrikkelijk!
Tegen onze vrienden en familie hebben we gezegd dat we onze woning wilden verkopen omdat we binnenkort een wereldreis willen gaan maken en daarna wel weer verder zouden zien. Wellicht dat we naar het buitenland zouden vertrekken.
De thuissituatie wordt er alleen meer vervelender op. Ik heb altijd gedacht dat ik met Sander een gezin wilde stichten, samen oud worden. Nu ben ik daar niet meer zo zeker van.
Hij uit zijn frustraties alleen op mij af omdat niemand anders weet van onze problemen. Hij mishandelt mij niet lichamelijk, maar geestelijk krijg ik het geregeld zwaar te verduren. Zo heeft hij mij laatst de schuld gegeven van al onze problemen. Als ik altijd fulltime had gewerkt was het volgens hem niet zover gekomen en hadden we nu nog in onze “oude” huis gewoond. Ook zegt hij dat zijn gok probleem mijn schuld is. Ik zou er nu meer voor hem moeten zijn, hem steunen met zijn depressie. Hoe kan dat nou als ik hard moet werken om onze schulden af te lossen? Hoe kan ik er voor hem zijn als hij mij als schuldige aanwijst voor onze problemen? Relatietherapie heb ik regelmatig overwogen, maar Sander ziet dit niet zitten. Hij denkt dat dat iets is voor mensen die zwak zijn. Daarbij wil hij onze problemen niet delen met een vreemde.
Op mijn werk weet niemand er van. Een sociaal leven heb ik niet meer. Vriendinnen belden niet meer nadat ik steeds een andere smoes moest verzinnen om niet mee te gaan winkelen of stappen. Onder andere doordat we geen geld hebben, maar ook wil Sander niet dat ik plezier maak terwijl hij depressief thuis zit of in de gokhal onze centen verspeeld. Ik kan hier niks aan doen, hij luistert niet naar mij. Ik geef hem geen geld en ik weet niet hoe hij eraan komt. Hij zal het vast ergens verstopt hebben. Sander gaat alleen nog maar de deur uit om te gokken. Wanneer ik de voordeur hoor dichtvallen weet ik wat me die avond te wachten staat. Hij is nog nooit thuisgekomen met winst en ook dat maakt hem verbaal enorm agressief. Wanneer ik hem ermee confronteer zegt hij dat hij dit voor ons doet. Dat hij ooit de jackpot wint en ons uit de schulden kan helpen. Ik geloof dit al lang niet meer.
Ik heb het gevoel dat ik een goede actrice zou zijn. Op mijn werk speel ik altijd de vrolijke secretaresse en niemand heeft iets door, thuisgekomen verander ik in een emotioneel wrak. Ik twijfel steeds of het niet beter is als we zouden gaan scheiden. Hoe het nu gaat houd ik niet lang meer vol. Ik wil weer gelukkig zijn, leuke dingen doen met vrienden en familie. Ik heb al vaak met de telefoon in de hand gestaan om mijn ouders alles te vertellen, maar toch is er iets dat me tegenhoudt. Ik voel het als verraad naar mijn man. Ook koester ik de jaren voordat we schulden hadden. Het was geweldig! Net een sprookje en dat klopt nu wel. Toen de ambtenaar me vroeg of ik er voor mijn man zou zijn, in goede én in slechte tijden zei ik volmondig “Ja”. Ik geloof daar heilig in en ik vind het iets om voor te vechten, al twijfel ik of ik de enige ben die wil vechten..
‘Ik wil er voor hem zijn in goede én slechte tijden’
Wil jij reageren op dit verhaal? Plaats dan jouw reactie hieronder.
Uit PA.NL uitgave 9 – november 2011
Heb jij ook een geheim dat je aan PA.NL wilt vertellen?
Stuur dan je verhaal naar info@pa.nl.